Leczenie łuszczycy

ŁUSZCZYCA jest często występującą genetycznie uwarunkowaną chorobą immunologiczno-zapalną. Obejmuje ona zarówno skórę gładką, jak i skórę głowy owłosionej, oraz paznokcie dłoni i stóp.

W większości przypadków rozpoznanie zostaje postawione na podstawie obrazu klinicznego (wyglądu zmian skórnych w typowej lokalizacji), ale w przypadkach wątpliwych pomocna bywa biopsja- wycinek ze zmiany podejrzanej.

Postacie łuszczycy:

1. Pospolita- plackowata,
2. Kropelkowata- najczęściej po infekcji bakteryjnej gardła,
3. Odwrócona,
4. Akralna (dłoni i stóp),
5. Uogólniona.

Czynniki zaostrzające przebieg choroby:

1. Stres,
2. Pora roku- gorszy przebieg obserwuje się jesienią i zimą, poprawa- wiosną, oraz w lecie,
3. Leki (NLPZ, antybiotyki, niektóre leki przeciwnadciśnieniowe),
4. Zła dieta, prowadząca do nadwagi i otyłości,
5. Używki.

Przebieg leczenia łuszczycy:

Dotychczas w leczeniu łuszczycy stosowano głównie preparaty redukujące zmiany skórne– cignolina (antralina), znana większości Pacjentom, dziegcie z węgla kamiennego (brudzące i pachnące specyficznie), kwas salicylowy w różnym stężeniu, mocznik.

Aktualnie, postawą terapii jest zastosowanie witaminy D3, zarówno w formie preparatów zewnętrznych, jak i doustnych, a poza tym:

1. Kortykosteroidy miejscowe,
2. Fototerapia PUVA, UVB, UVB 311,
3. Acytretina- retinoid doustny,
4. Cyklosporyna A systemowo,
5. Metotreksat systemowo,
6. Leczenie biologiczne.

Podstawą każdej terapii tego przewlekłego schorzenia, przebiegającego z okresami nawrotów i remisji jest regularne stosowanie emolientów– kremów, balsamów nawilżających zmiękczających skórę.